Güneş Döngüsü: Bir Bilim Testi

Bir hafta önce Güneş'te güçlü bir güneş fırtınası meydana geldi ve 10 Mayıs'ta dünyanın birçok yerinde güzel kutup ışıkları oluştu. Bu güneş fırtınaları, Güneş, güneş döngüsünün 11 yıllık bir periyodu olan zirvesine yaklaştıkça daha sık görülür. Güneş'in manyetik alanı yön değiştiriyor. İki güneş döngüsünden sonra Güneş bir Hale döngüsünü tamamlar ve alan 'orijinal' yönelimine geri döner.

Güneş, güneş döngüsünün zirvesine yaklaştıkça yüzeyinde giderek daha fazla güneş lekesi oluşur. Güneş lekeleri dünyadan bakıldığında çevrelerine göre daha koyu küçük lekeler gibi görünür. Bu yamalar daha yoğun manyetik alanlara sahiptir ve bu da onları diğer bölgelere göre daha soğuk yapar.

Güneş lekelerinin Güneş'te görünme konumları, yıldızın güneş döngüsünün hangi aşamasında olduğuna bağlı olarak farklılık gösterir. Bu prensibe, Alman gökbilimci Gustav Spörer'in adı verilmiştir.

Güneş'in manyetik alanını üreten sürece güneş dinamosu denir. Bilim adamları bunun nasıl çalıştığını tam olarak anlamıyorlar ancak Güneş'in iç kısmındaki diferansiyel dönüşten ve ısı hareketinden elde edilen kinetik enerjiyi elektromanyetik enerjiye dönüştürdüğüne inanıyorlar.

Yaklaşık yetmiş yıllık bir süre içinde Güneş yaklaşık 50.000 güneş lekesi üretir. Güneş'in alışılmadık derecede az sayıda güneş lekesi ürettiği 1645 ile 1715 arasındaki 70 yıllık döneme verilen ad Maunder Minimumudur. Bu anormalliğin nedeni bir sır olarak kalıyor.

Güneş'in en dıştaki katmanlarının farklı dönüş hızları arasındaki, iç kısmındaki tekdüze hıza doğru geçişe Hale döngüsü denir.