İran, Irak ve Suriye’deki son saldırıların ardından artık dikkatini Pakistan’daki hedeflere saldırmaya yöneltti. Buna karşılık İslamabad’ın roket atması, halihazırda yaygın huzursuzluk yaşayan bölgede gerilimi artırmaya yaradı. Durumun ciddiyeti göz önüne alındığında, KURIER, ortaya çıkan çatışma hakkında sorulan en önemli soruların bazılarına yanıtlar verdi.
İran ve Pakistan arasındaki gergin ilişki, son zamanlarda füze ve insansız hava aracı saldırıları, artan misilleme çağrıları ve önemli askeri güçlerin son derece yüksek alarma geçirilmesiyle daha da arttı. Bu durum bölgede yeni bir savaş potansiyeline ilişkin endişeleri artırdı ve birçok kişinin büyüyen gerilimi yatıştırmaya kimin yardım edebileceğini merak etmesine neden oldu.
Çatışmanın kökeninde İran’ın, hem İran hem de Pakistan topraklarında saldırılar ve adam kaçırma eylemleri gerçekleştiren radikal Sünni terör örgütü Ceyş el Adl’ı bombalaması yatıyor. Bu on yıllık şiddet kampanyası, Aralık ayında yakın zamanda düzenlenen bir saldırıda on bir İranlı polis memurunun ölümüyle sonuçlandı. İran, Sünni çoğunluklu Pakistan’ı bu teröristlere yataklık etmek ve onlara güvenli sığınaklar sağlamakla suçlayarak bölgede çatışmaların artmasına yol açtı.
İran’ın saldırılarına tepki gösteren Pakistan, İran’ı “ciddi sonuçlarla” tehdit etti ve buna karşılık büyükelçisini geri çekti. Bunu takip eden bir askeri hamlede Pakistan güçleri, Belucistan’ın bağımsızlığını isteyen iki terörist grubu etkisiz hale getirmek amacıyla İran hedeflerine roket attı. Her ne kadar gerginlikler yüksek olsa da analistler tam ölçekli bir savaşın olası olmadığını tahmin ediyor ve her iki tarafın da çatışmayı tırmandırmakta çıkarı olmadığını belirtiyor.
Her iki ülke de kendi zemininde dururken, Çin arabuluculuk yapmayı teklif etti ve hem Pakistan hem de İran’la olan güçlü bağları nedeniyle yardım etmeye çok uygun. Bölgedeki istikrarsızlık Pekin için endişe kaynağı çünkü tamamlanmak üzere olan Çin-Pakistan Ekonomik Koridoru projesini sekteye uğratabilir. Bu projenin başarısı, Çin’in daha büyük ekonomik hedeflerinin ayrılmaz bir parçası olup, onu devam eden çatışmada etkili bir oyuncu haline getiriyor.
