Bir asır önce çoğu Finli çocuk, çocukluklarını tanıdık komşuların ve oyun ve macera mekanlarının hayata güvenlik duygusu getirdiği küçük kırsal köylerde geçirdi. Dışarıda vakit geçirmek yaygın bir eğlenceydi, ancak henüz tedavi edildiği bilinmeyen birçok hastalık nedeniyle hayat da tahmin edilemezdi. Yoksulluktan etkilenen aileler çoğu zaman ihtiyaç duydukları desteği alamadılar.
Evde çocuklar, bahçedeki kuyudan mutfağa su taşımak gibi yaşlarına ve güçlerine göre çeşitli işlerden sorumluydu. Büyük kardeşler genellikle küçüklere bakmak zorundaydı; altı yaşındaki kardeşler bile bazen annenin meşgul olması durumunda bebeklere bakıyordu.
Çocuklardan, misafirler geldiğinde sessiz olmaları ve evdeki gürültü seviyelerini izlemeleri de dahil olmak üzere yetişkinlere büyük saygı göstermeleri bekleniyordu. Okullaşma, öğretmenlerin genellikle katı disiplinci olduğu devlet okullarına gitmeyi içeriyordu, ancak çoğu çocuk okula gitmekten hoşlanıyordu ve ayrıyken birbirlerinin arkadaşlığını özlüyordu.
Tampere Üniversitesi'nde tarih alanında üniversite araştırmacısı olan Dr. Antti Malinen, bir yüzyıl önceki Fin çocukluğunun tarihsel bağlamına ışık tutuyor. Kırsal köylerdeki çocukların karşılaştığı zorluklara ve rutinlere ilişkin içgörüsü, topluluk bağlarının ve basit zevklerin çocukluk deneyimlerini şekillendirmede önemli bir rol oynadığı bir zamana kısa bir bakış sağlıyor.
